بررسی یک اختلال در دو جامعه فرد گرا و جمع گرا

اگر بخواهیم خصایص افراد فردگرا را به صورت اجمالی مرور کنیم، این افراد:

علایق و نیازها و اهداف فردی ترجیح داده می‌شوند.

ارزش‌ها و هنجارها، مبنای فردی دارند (خودانگاشت هستند)

کسب لذت فردی، در اولویت است.

باورهای فردی، متمایزکننده فرد از گروه‌است.

استقلال و هویت فردی اهمیت دارند.

ارتباط بین اعضاء متکی به افراد است. رابطه اعضاء با فاصله زیاد صورت می‌گیرد.

فردگرایی اغلب در تضاد با اقتدارگرایی یا با جمع‌گرایی قرار می‌گیرد، ولی در واقع طیفی از رفتارها در سطح جامعه‌ای وجود دارد که از جوامع شدیداً فردگرایانه تا جوامع مختلط تا جوامع جمع گرایانه امتداد دارد.

جمع گرایی: (Collectivism) واژه ایست که بر نوع تعامل رفتاری بین افراد، گروه‌ها یا اقوام مختلف اطلاق می‌شود که بر رفتار گروهی و تعامل گروهی استوار می‌شود.

جمع‌گرایی نقطهٌ مقابل فردگرایی است.

در اجتماعی که فردیت تعریف نشده باشد، افراد از نظر روانی همه درهم‌گره‌خورده و وابسته به دیگرانند. در چنین جمعی احساسات و افکار و واکنش‌ها و سرنوشت افراد همه وابسته به یکدیگراست،مفاهیمی از قبیل «نظر جمع» یا رسم و رسوم و سنتها در این جوامع رایج است، افراد نه تنها تشویق نمی‌شوند که از خود نظری داشته باشند، بلکه نظر خود را در پی اظهار نظر دیگران و مشورت با آنهاست. و نظرشان در صورتی تأیید می‌شود که به نظر جمع اقتدا کنند و همرنگ جماعت باشند.

اگر بخواهیم خصایص افراد جمع گرا را به صورت اجمالی مرور کنیم، این افراد:

اهداف گروهی در مقابل اهداف فردی اولویت دارند.

هنجارها و ارزش‌ها از طریق گروه مرجع. یا سنت و عرف تعیین می‌شوند.

رضایت گروه و اکثریت اهمیت دارد.

باورهای فرد توسط جمع تعیین می‌شوند.

از راهبردهای غیر مستقیم و اصل حفظ ظاهر در شرایط بحرانی استفاده می‌شود.

رابطه اعضاء تنگاتنگ است.

Reserved: اغلب پنداشته می‌شود آنچه در یک فرهنگ صادق است بر تک تکِ افرادِ درون آن فرهنگ نیز صدق می کند. به عبارتِ دیگر افراد درونِ یک فرهنگِ فرد گرا همگی فردگرا بوده (فرد محوری) و آن‌هایی که در فرهنگِ جمع گرا زندگی می‌کنند همگی جمع گرا هستند (جمع محوری). باید گفت که این دیدگاه همیشه صحیح نیست. تریاندیس و همکارانش (2001) چندین فرهنگ را مطالعه کردند و به این نتیجه رسیدند که تنها حدود % 60 افرادی که در یک فرهنگِ فرد گرا زندگی می‌کنند فرد محور هستند. در فرهنگ‌های جمع گرا نیز حدود %60 از افراد جمع محور بودند؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که بینِ خصوصیاتِ یک فرهنگ و افراد درون فرهنگِ رابطه کاملاً مستقیم وجود ندارد

Rounded Rectangular Callout: بررسی خودکشی در دو جامعه فردگرا و جمع گرا Group of peopleGender

تمام مطالب فوق و مطالبی که در ادامه ذکر می شوند دارای منابع هستند که در متن و پاورقی به صورت لینک فعال به آنها پرداخته شده است.

خودکشی یک نگرانی مهم بهداشت عمومی در تقریباً، تمام جوامع بشری است و عامل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است

کره زمین (ناک، هوانگ، سامپسون و همکاران، 2009). یکی از قوی ترین یافته ها در زمینه خودکشی این است که، خودکشی به طور گسترده ایی در تمام جوامع با شرایط متفاوت اقتصادی و فرهنگی دیده می شود(برتولوت، فلیشمن، دی لئو و همکاران،2005; کوکوی، روتسیکا، آراپاکی و ریچاردسون، 2012; لستر،1997; ناک و همکاران، 2008; وایزمن، بلند، کانینو و همکاران، 1999).تأثیرفردگرایی و جمع گرایی بررفتار خودکشی از دیرباز در زمینه خودکشی مورد بحث بوده است. برای به عنوان مثال کار اصلیDurkheim (1897) مشخص کردن علت خودکشی در این دو جامعه است. جوامع فردگرایی و جمع گرایی هر دو می توانند به دو صورت در رفتار خودکشی موثر باشند. اول زمانی که فرد در یک محیط و زمینه منفی قرار داد و ارزش های فرد گرایانه او به او برای عدم مسیولیت پذیری و لیاقت به او حمله می کنند که باعث ایجاد حس خشم، ناراحتی و نا امیدی می شود. و در صورت دیگر زمانی که فرد موقعیت شکست و ناراحت کننده خود را به توجه به ارزش های جامعه ی جمعی و انتظارات دیگران مقایسه می کند و دچار ناراحتی، نا امیدی می شود. 

و مورد دوم، تاثیرات مستقیمی است که جوامع فرد گرا و جمع گرا می توانند بر روی رفتارهای اجتماعی افراد بگذارند، عموما ما رفتار های خودکشی را” فریادی برای کمک “میدانیم. از آنجایی که افراد فردگرا دارای استقلال، عدم وابستگی و فردیت و ارزش های فردی هستند و با توجه به ارزش های فردی خود را مقصر اتفاقات می دانند و خود را سرزنش می کنند و در مقابل افرادی که جمع گرا هستند بری شرایط بد موجود دیگران را مقصر می دانند. (Kuhnen & Oyser- man, 2002).

افرادی که در جوامع فردگرا خودکشی می کنند ممکن است برای فریادی که می زنند کمکی دریافت نکنند، ودر مقابل، افرادی که در جوامع جمع گرا اقدام به خودکشی می کنند یا رفتار های خودکشی دارند ممکن است برای فریاد خود از سمت جامعه کمک دریافت کنند.اما بهتر است از این نکته غافل نشویم که خود جوامع فردگرا و جمع گرا به تنهایی عامل تعیین کننده رفتار های خودکشی نیستند بلکه عوامل دیگری مانند رفاه اقتصادی، سلامت، جمعیت و... نیز مطرح هستند Eckersley (2006).

در رابطه با این موضوع بهتر است نگاهی به تحققی در این مورد که با هدف بررسی تأثیر جهت‌گیری‌های ارزشی فردگرایانه-جمعی بر رفتار و نگرش‌های خودکشی غیرکشنده در نوجوانان و جوانان ترک انجام شد، بیاندازیم:‌

نتایج نشان داد که هم افکار خودکشی و هم اقدام به خودکشی در شرکت‌کنندگانی که به‌عنوان فردگرا طبقه‌بندی شده‌اند نسبت به افرادی که بر اساس نمرات مقیاس INDCOL به‌عنوان جمع‌گرا طبقه‌بندی شده‌اند.