اعلام گذشت در مرحله واخواهی و اعاده دادرسی

امکان گذشت در جرایم قابل گذشت در مرحله واخواهی و اعاده دادرسی وجود دارد.اعلام گذشت در مرحله واخواهی از موجبات صدور قرار موقوفی تعقیب توسط دادگاه رسیدگی کننده به واخواهی است. چرا که واخواهی مرحله جداگانه ای محسوب نمی شود بلکه ادامه مرحله بدوی است و همانگونه که دادگاه قبل از صدور رای، موظف به صدور قرار موقوفی تعقیب بود بعد از صدور رای نیز همین تکلیف را دارد و زمانی که گذشت صورت گیرد مجوزی برای رسیدگی ماهوی به واخواهی وجود نخواهد داشت. اما چنانچه شاکی پس از اعاده دادرسی از سوی متهم، گذشت خود را اعلام نماید در خصوص مرجع صدور قرار موقوفی تعقیب، قانون ساکت است. برخی از حقوقدانان ضمن اذعان به سکوت قانون، معتقدند که از آنجایی که صرف قبول اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور موجب نقض رای نخواهد بود لذا چنانچه پس از قبول اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور و ارجاع به دادگاه هم عرض، دادگاه مرجوع الیه دلایل درخواست کننده اعاده دادرسی را وارد تشخیص دهد رای را نقضو به لحاظ گذشت شاکی خصوصی قرار موقوفی تعقیب صادر خواهد کرد اما حق ندارد صرفاً به استناد گذشت شاکی، رای را نقض نماید. اما به نظر می رسد از آنجایی که دادگاه مرجوع الیه وفق شرایط و تشریفات قانون آیین دادرسی کیفری در مرحله دادرسی رسیدگی می نماید و نظر به اینکه دادگاه در مرحله رسیدگی چنانچه مورد را از موارد منع یا موقوفی تعقیب بداند حسب مورد اتخاذ تصمیم می کند در این صورت دادگاه مرجوع الیه حتی اگر دلایل درخواست کننده را جهت نقض رای وارد بداند نمی تواند به ماهیت امر ورود و رای سابق را نقض نماید بلکه بدون اتخاذ تصمیم در خصوص حکم اولی، به لحاظ گذشت شاکی خصوصی و بدون ورود در ماهیت، قرار موقوفی تعقیب صادر خواهد کرد. بدیهی است دیوان عالی کشور بدون توجه به گذشت شاکی خصوصی و صرفاً جهت احراز یا عدم احراز انطباق موضوع درخواست با موارد مصرح قانونی جهت پذیرش یا عدم پذیرش اعاده دادرسی رسیدگی می نماید فلذا در صورت احراز انطباق موضوع با یکی از جهات اعاده دادرسی پرونده را جهت رسیدگی به شعبه هم عرض ارجاع می دهد. در غیراینصورت قرار رد اعاده دادرسی صادر می نماید. با رد درخواست اعاده دادرسی پرونده به لحاظ قطعیت حکم به اجرای احکام جهت صدور قرار موقوفی اجرا ارسال می گردد.