بررسی حقوق اعتبار امضاء الکترونیکی در حقوق تجارت

امضاء جزیی از ماهیت معامله نیست  بلکه موید شکل معامله است  هدف از امضای نوشته، یکی از موارد زیر است:

دلیل امضای نوشتن  را ضمن اعلام هویت  امضا کننده، تصدیق  می کند. وقتی  امضا کننده  از علامت منحصر به فرد و متمایز استفاده می کند، این علامت، در خور  انتساب به اوست

رسمیت: امضا موجب می شود  که امضا کننده، به رسمی شدن  عمل خود  توجه  کند

تاُیید: در پاره ای ازموارد  به موجب قانون یا عرف، امضا به معنی  تاُیید  یا تنفیذ  نوشته است یا اینکه  امضا کننده  قصد ایجاد آثار حقوقی دارد

کار آرایی و قطعیت: امضای مدارک  کتبی غالبا موید وقوع، وضوع و قطعیت معامله  است

شرایط کلی  یا رسمی  معاملات حقوقی  ولزوم امضاء در نظام های حقوقی  گوناگون یکسان نیست  این  شرایط به مرور زمان  نیز دستخوش  تغیرات  می گردند

برخی نظام های حقوقی، معامله  یا سند  را به صرف نداشتن  امضاء بی اعتبار نمی دانند  اما دادگاها دعاوی ناشی از  این اسناد  را لازم الاجرا نمی دانند   طی سده گذشته، اکثر  نظام های حقوقی،  شرایط شکلی را محدود تر کرده اند. یا دست کم آثار نقصان شرایط شکلی را به حد اقل  کاهش داده اند. تنظیم مدارک کتبی  کماکان ادامه دارد  و ذینفع  یا طرفین کوشش  می کنند  شکل رسمی  را رعایت  کنند  اما در مواردی  اطلاعات مبتنی  بر کامپیوتر  است در این روش، از کاغذ استفاده نمی شود  هرچند ماهیت  اساسی معاملات، تغیر نکرده  اما حقوق  پیشرفت های  فناوری را مد  نظر داشته  است  اجتماعات  حقوقی تجاری  باید قواعد  و رویه هایی  را اتخاذ کنند که  از فناوری نوین  برای تحصیل آثار متعارف  از کاغذ استفاده کند  بدین منظور، امضا باید  اوصاف زیر  را در بر داشته باشد: