چگونه وصیت‌نامه بنویسیم؟

وصیت‌نامه نوشته‌ای است که به موجب آن، شخص، فرد یا افرادی را مسئول دارایی‌های خود پس از مرگ می‌کند.
تنظیم وصیت‌نامه به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که در ذیل 3 نمونه آن بررسی شده است.
وصیت‌‌نامه رسمی؛ وصیت‌نامه‌ای است که مطابق ماده 277 قانون امور حسبی تنظیم شده است. وصیت‌نامه خودنوشت (عادی)، وصیت‌نامه‌ای است که موصی (وصیت‌کننده) به خط خود می‌نویسد و به این اعتبار وصیت‌نامه مزبور را خودنویس نامیده‌اند. این نوع وصیت‌نامه دارای تاریخ، روز، ماه است. البته ناگفته نماند که امضای موصی در این نوع وصیت‌نامه می‌تواند در حضور مأمور گواهی و در صورت لزوم به عنوان یک سند رسمی معرفی شود. وصیت‌نامه سری: وصیت‌نامه‌ای است که طبق مقررات مربوط به تودیع اسناد امانت گذاشته می‌شود.
هر شخصی چنانکه بخواهد از اجرایی شدن وصیت خود پس از مرگش اطمینان حاصل کند، باید شرایط و تشریفات قانونی تنظیم وصیت‌نامه را رعایت کند. موصی (وصیت‌کننده) باید از کمال (عقل و بلوغ) برخوردار باشد و از روی اختیار وصیت‌ کند. (وصیت کودک 10 ساله ممیز صحیح است) همچنین وصیت در بیشتر از یک سوم (ثلث اموال و دارایی) مشروط به اجازه وارث است و این اجازه در زمان حیات وصیت‌کننده کفایت می‌کند. در تنظیم وصیت‌نامه شخص باید بداند که ادای بعضی از واجبات مانند حج واجب‌شده، بدهکاری و حقوقی همچون خمس، زکات و مظالم، واجب است که از اصل مال پرداخت شود. البته ناگفته نماند کسی که مورد وصیت قرار می‌گیرد باید در زمان قرائت وصیت‌نامه حضور داشته باشد و مالک شدن برای او ممکن باشد.